Prosta forma znaku i przygotowanych materiałów drukowanych, ukierunkowuje widza na niestandardowy sposób odbioru przedstawień. Odbywały się w „nieoczywistych” i bardzo atrakcyjnych dla samego tekstu „Kartoteki”, miejscach – przestrzeniach nieteatralnych, przecinających drogę ludziom wracającym do domu, takich jak: parking, park, przejście podziemne, czy centrum handlowe. Na spektakle można było dojechać specjalnym tramwajem za okazaniem biletu festiwalowego. Koncept sceny, którą w tekście Różewicza jest ulica, otrzymał wymiar realny.
